Που να γυρίζεις...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΛΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ PHENOMENON (Αύγουστος 1982) ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΗ ΛΑΔΙΚΟ (Απ' το βιβλίο του οποίου είναι παρμένο το κείμενο. Ο τίτλος του βιβλίου είναι μια μικρή βιογραφία του Σιδηρόπουλου με τίτλο "Που να γυρίζεις")

Επειδή λοιπόν εγώ, σαν Ροκ καλλιτέχνης, ξέρω ότι το κοινό μου και το κύκλωμα μέσα στο οποίο κινούμαι έχει τοξικομανείς, δεν φοβάμαι να πω ότι με κάλεσε ο επικεφαλής της δίωξης ναρκωτικών Γενικής Ασφάλειας Αθηνών κύριος Αντ. Αντωνίου για να με δει , ούτε λίγο ούτε πολύ, τι μέρος του λόγου είμαι. Πήγα λοιπόν κουστουμαρισμένος, φρεσκοξυρισμένος και γνήσιος. Έτσι δεν υπήρξε καθόλου, από μέρους του, προσπάθεια χαφιεδισμού. Ήμουνα έτσι, ούτως ώστε στα μάτια μου έβλεπε έναν καθαρό, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια, άνθρωπο. Έτσι λοιπόν, μετά από διάφορα περί ανέμων και υδάτων, μου εξομολογήθηκε άθελα του ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, με την υπόθεση της ηρωίνης αισθάνονται σαν τα ψάρια έξω απ’ το νερό. Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό, αν προσθέσεις και τον παρανοϊκό φόβο που έχει σπείρει αυτή η ιστορία, καταλαβαίνεις τι επικίνδυνα αποτελέσματα μπορεί να έχει μια λαθεμένη κίνηση καταστροφής της απ’ το κράτος. Έτσι θ’ αναφερθώ στο στάδιο της προανάκρισης του ηρωινομανή, τίποτα παραπάνω. Θα κάνω μια αναφορά γεγονότων –παραβολικά- και το αφήνω στην κρίση σας.

>>Τι θα λέγαμε εάν πιάναμε έναν διαβητικό και τον κλείναμε σ’ ένα δωμάτιο 2χ2 και του στερούσαμε ινσουλίνη προσπαθώντας να τον αναγκάσουμε να ομολογήσει κάτι που εμείς θέλουμε; Σου θυμίζει τίποτα αυτού του είδους το βασανιστήριο; Τώρα, το πώς φτάνει κανείς να γίνει διαβητικός, δηλαδή ηρωινομανής για να ακριβολογούμε, είναι άλλη υπόθεση… Οπωσδήποτε όχι με τις νεκροκεφαλές που συνοδεύουν σύριγγες στις διάφορες αφίσες.

>>Όπως όλα τα πράγματα έχουν τα όμορφα και τα άσχημα τους, έτσι κάποιος πρέπει να δηλώσει αυτή την ομορφιά, δηλώνοντας ταυτόχρονα και την ασχήμια τους. Έτσι ώστε ο οποιοσδήποτε να ξέρει τι αντιμετωπίζει. Δηλαδή, εν ολίγοις, με το να μεγαλώνεις μια γενιά μαθαίνοντας της το ωμέγα της ηρωίνης και όχι την πορεία του αλφαβήτου απ’ το άλφα στο ωμέγα, για μένα σημαίνει κακή πληροφόρηση. Και εκεί θα την πατήσεις. Υπάρχουν προηγμένες χώρες που έχουν ήδη λυμένα πολλά μέρη του προβλήματος αυτού. Θα ‘πρεπε λοιπόν να ρωτήσουμε, να καλέσουμε τους όποιους υπεύθυνους (για το θέμα) αυτών των χωρών να μιλήσουν στην τηλεόραση, να δώσουν σεμινάρια. Πολλά όμως απ’ αυτά είναι γνωστά, μπορώ ν’ αναφέρω ορισμένα παραδείγματα προς μίμηση.

>>Στην Αγγλία π.χ. υπάρχουν οι λεγόμενοι registered (junkies), που είναι αυτοί που εδώ χαρακτηρίζονται ως «μη δυνάμενοι» και που σημαίνει πως έχουν ένα είδος ταυτότητας, που τους επιτρέπει να πηγαίνουν κάθε μέρα στο νοσοκομείο και να παίρνουν μια δόση ηρωίνης…

>>Στην Ολλανδία έχουν τοποθετήσει σαν νοσοκόμους στα κέντρα αποτοξίνωσης θεραπευμένους πρώην τοξικομανείς και έχουν δημιουργήσει και πλωτά κέντρα αποτοξίνωσης, για ν’ αλλάζει εικόνες και παραστάσεις ο υπό θεραπεία τοξικομανής. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν ένα σωστό κέντρο αποτοξίνωσης.

>>Ας τους ρωτήσουμε λοιπόν τους ανθρώπους, κάτι παραπάνω θα ξέρουν… Επίσης, καιρός είναι να γίνει και σωστός διαχωρισμός στις διάφορες τοξικές ουσίες. Δεν είναι δυνατόν να ταυτίζουν το χασίς με την ηρωίνη ή να λένε ότι το ένα είναι προϋπόθεση του άλλου. Καταλαβαίνω τον φόβο τους, αλλά είναι κακό να πληροφορούν λάθος τον κόσμο, με αποτέλεσμα να δημιουργούν (και να του δίνουν) στο μυαλό του μια ψεύτικη πραγματικότητα, που σαν ψεύτικη ανάλογα θα φέρνει και τα αποτελέσματα της.